Rozdział 5

Proszę przeczytać notkę pod tym rozdziałem, który niezbyt mi wyszedł...
Uwaga! Dodaję nową bohaterkę, dziewczynę Zayna- Perrie, którą już raczej znacie.

*Kilka dni po spotkaniu, perspektywa Jade*

Miałam iść spać, nie umiałam. Jutro miał być jakiś "ważny dzień", jak to określił Zayn. Nie wiem, o co mu chodziło. Umie zachować tajemnice. 

Nie wiedząc co zrobić włączyłam swojego Asus'a. Niall podał mi wczoraj swoje konto na Skypie i teraz właśnie rejestrowałam się na tym portalu, by zobaczyć, czy Horan nie zrobił mnie w konia i nie podał mi fałszywki.
Co  dziwne, miałam przy jego ikonce napis "Dostępny". Nacisnęłam na "Rozmowa wideo" i za chwilę na całym monitorze miałam ziewającego słodziaka prosto z reklamy.

I ta jego klata...

Moje przemyślenia przerwał melodyjny głos.

- Cześć kicia.

- Co piłeś?

Prychnął.

- Nic...

- Nie, w ogóle!- krzyknęłam głośniej niż chciałam.

- No dobra. Wypiłem trochę z Harry'm.

- A wiesz co mnie najbardziej wkurza?

- Nie, nie wiem- odpowiedział zaciekawiony.

- To, że mnie nie zaprosiłeś. Pomogłabym. 

Próbował zmienić temat rozmowy. Skutecznie.

- A ty wiesz, że dzisiaj spotkałem chłopaka, który wyglądał podobnie do mnie?

- Dziewczyny muszą się do niego nieźle kleić.

- No. Chodziły za nim gęsiego- tu zrobił śmiesznie smutną minkę.- A mnie nie zauważyły...

- Nareszcie czułeś się jak przeciętny chłopak, którym nie jesteś. Bo jesteś wyjątkowy- na ostatnim słowie zagryzłam wargę. Czy mi się zdaje, czy ja z nim flirtuję?

Jemu najwyraźniej się to spodobało, bo zaczął mi sporadycznie prawić komplementy. 

- Nie. Ja jestem poniżej przeciętnego człowieka. To ty jesteś wyjątkowa, inna. Jesteś ładna. Co ja gadam? Nie spotkałem jeszcze tak pięknej osoby jak ty- na te słowa moje policzki wpłynęły dorodne rumieńce.

- Chyba wypiłeś więcej, niż mi się zdawało.

- NIE. Ja mówię prawdę. Piękna jesteś.

Teatralnie zatrzepotałam rzęsami. 

- No przecież wiem.

Porozmawialiśmy jeszcze trochę i na koniec rozmowy wysłał mi słodkiego całusa. Polubiłam go.

*Perspektywa Zayn'a*

Dziś ma nadejść coś, co spodziewałem się od dawna. Coś, co muszę zrobić.

Za kilka godzin oświadczę się Perrie.

Podjąłem tę decyzję kilka miesięcy temu. Jednak nie byłem jej pewien. A pierścionek wybierały moje siostry. Nawet go nie widziałem, ale sądząc po guście mojego rodzeństwa, będzie dużo błyszczącego "czegoś", co wcale mało nie kosztowało.

- Wstawaj kotku- szepnąłem mojej dziewczynie do ucha, delikatnie zagryzając ich płatek. Poczułem, że po jej ciele przechodzi dreszczyk.

- Po co?- pytała się mnie, patrząc na mnie zaspanymi oczami. Wyglądała tak słodko. 

- Bo ktoś musi zjeść śniadanie, które sam przygotowałem.

Chyba dopiero teraz zauważyła, że jestem ubrany, uczesany i w ogóle.

- I ty ponoć lubisz spać? Masz jeden wolny dzień i wstajesz tak wcześnie?

- Bo to wyjątkowy dzień- w jej oczach pojawiły się iskierki ciekawości.

- Czemu niby taki wyjątkowy?

- Sama zobaczysz. Mam coś dla ciebie.

Pokazałem jej nasze pierwsze wspólne zdjęcie.

- Gdzie to znalazłeś?

- Nie wiem. Samo do mnie przyszło. Mam dla ciebie coś jeszcze- i podałem Perrie zaproszenie na kolację do restauracji, której nazwy nie umiałem wymówić. 

- To niesamowite.

- Zobaczysz, ten dzień będzie bardziej ekscytujący niż ci się zdaje.

Nagle zadzwonił do mnie Louis. Poszedłem do pokoju obok i odebrałem.

- Halo?

- Tu Louis.

- Co chcesz?

- To, gdzie mam wziąć twoją przyszłą żonę. Aha i żeby nie było to pytanie zadaje Eleonor.

- Najlepiej do SPA. Zapłacę jej i Perrie za kilkugodzinny pobyt w kurorcie, a ja w tym czasie poćwiczę na tobie oświadczyny.

- Ok...

- Powiedz Eleonor, że Perrie będzie tam za godzinę.

- To pa.

- Cześć.

Tak jak myślałem, dziewczyna była zachwycona propozycją pójścia do SPA.

Po niecałej godzinie Eleonor czekała, aż przestanę całować Perrie na pożegnanie.

*Oczami Louis'a*

Zayn po raz dwudziesty ósmy próbował dobrze wypowiedzieć te słowa.

- Perrie... Czy w-w-wyjdziesz za mnie?

- Nie umiesz chociaż przez chwilę przestać się jąkać?

- Nie rozumiesz tego.

- Co?

- Przez twój zarost nie umiem sobie wyobrazić, że ty to ona.

- Trzeba było wziąć Niall'a.

- On zbytnio by się śmiał, a poza tym wczoraj popił sobie z Hazz'ą.

- Dobrze. To trenuj na mnie, bo zostało nam tylko trochę czasu.

- Ok.

Po pięćdziesiątce udało mu się to wreszcie wypowiedzieć całość. I na razie tylko ja widziałem pierścionek zaręczynowy.

*Perspektywa Perrie*

- Ale to smaczne- zajadałam się wybranym daniem.- Chcesz trochę?

- No jasne- wziął mój widelec i spróbował potrawy.

- I jak?

- Boskie!

Zjedliśmy do końca i porozmawialiśmy jeszcze trochę.

- Perrie mam ci coś do powiedzenia- ton jego głosu był poważniejszy niż zwykle.

- Tak?

- Wstań.

Wykonałam polecenie. Zayn klęknął przede mną.

- Perrie Ewards. Czy wyjdziesz za mnie?

***

Nasz kochany Niall :3

Jak wam się podoba ten rozdział? Co o nim myślicie? I co ma odpowiedzieć Perrie? Piszcie w komentarzach. 1 KOMENTARZ=1 SZACUNEK DLA AUTORA I KILKA LINIJEK ROZDZIAŁU WIĘCEJ!

Dziękuję za 748 wejść! Dobijcie do tysiaka! Teraz rozdziały pojawiać się będą co tydzień, w zależności od tego ile zadania domowego będę miała. Tu taka kocia wersja Nialla.

Do następnego, Laurel xoxo