Vicky, dziękuję.

Bo to TY mnie zmobilizowałaś do tego, by dokończyć (co ja mówię, te opowiadanie dopiero się zaczyna) tego bloga. Musiałam chwilę odpocząć i pomyśleć, co mogłoby się dalej stać. Może Wy mi pomożecie? Mały dylemacik...
Laurel xoxo
Jak nie wiecie o co jeszcze chodzi, to podpowiem...

WZNAWIAM BLOGA!!!